Τα πράγματα όμως γι' αυτήν πάνε στο χειρότερο…
Ο λόγος; Απλός. Η ευρωζώνη κινείται στον ρυθμό που της υπαγορεύει μια Γερμανίδα πολιτικός, η οποία, κατά τα φαινόμενα, δεν έχει συναίσθηση του τρόπου λειτουργίας των αγορών και του γεγονότος ότι ολόκληρο το σύστημα στηρίζεται σε μία λέξη: Εμπιστοσύνη.
Κατά τρόπο συστηματικό και επίμονο, η φιλτάτη κ. Άνγκελα Μέρκελ προτάσσει τα στενά κομματικά συμφέροντά της καθυστερώντας την επίλυση της κρίσης χρέους και επιτρέποντας τη μετάδοσή της από το ένα κράτος-μέλος στο άλλο.
Για τη δημοσιονομικά «αμαρτωλή» χώρα μας οι καθυστερήσεις αυτές είχαν καταστροφικές συνέπειες και ενέτειναν τα προβλήματά της.
Για την ευρωζώνη σήμαναν μετάδοση της κρίσης από την Ελλάδα στην Ιρλανδία και στη συνέχεια στην Πορτογαλία, ενώ το ενδεχόμενο εμπλοκής και της Ιταλίας έχει ήδη πανικοβάλει την Ε.Ε., οδηγώντας τον φίλτατο Βαν Ρομπέι σε έκτακτες συσκέψεις, σήμερα το πρωί, πριν από την προγραμματισμένη σύσκεψη του Eurogroup, με τους, επίσης, φίλτατους Τρισέ, Γιούνκερ και Μπαρόζο…
Τα «παιδιά» τρόμαξαν με όσα έγιναν την Παρασκευή στην Ιταλία και είχαν κάθε δίκιο…
Οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων της άγγιξαν το ιστορικό υψηλό τους, 5,28%, και τα CDSs εκτοξεύτηκαν, στον απόηχο των προειδοποιήσεων τόσο της S&P όσο και της Moody’s ότι το ιταλικό αξιόχρεο κινδυνεύει να υποβαθμιστεί περαιτέρω εξαιτίας της πορείας της οικονομίας της χώρας και των επιπτώσεων που αναμένεται να έχει στην ήδη ασθενική ανάπτυξή της το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, ύψους 47 δισ. ευρώ, που προωθεί η ιταλική κυβέρνηση.
Στη διάρκεια της επόμενης διετίας, η Ιταλία, μια χώρα με σχέση χρέους προς ΑΕΠ στο 120%, πρέπει να αναχρηματοδοτήσει συνολικά το 26% του ύψους άνω του 1,5 τρισ. ευρώ δημοσίου χρέους της, ενώ μόνον κατά τη διάρκεια των επομένων μηνών οι ανάγκες της είναι της τάξης των 200 δισ. ευρώ.
Όλα αυτά, δε, συμβαίνουν ενώ η γερμανικής έμπνευσης πρωτοβουλία για την εμπλοκή ιδιωτών στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους εμφανίζεται να οδηγείται από το ένα αδιέξοδο στο επόμενο, μεταθέτοντας τις συζητήσεις για το δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας για τον Σεπτέμβριο… Με άλλα λόγια, και νέες καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Ωσάν να μην έφθαναν όλα αυτά, την ίδια ώρα που σχεδόν σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της ευρωζώνης επιτίθεται στους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, τους οποίους κατηγορεί ότι συνέβαλαν στην όξυνση της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξακολουθεί να τους θεωρεί κριτές για το αν θα αποδέχεται ή όχι τα ομόλογα των κρατών-μελών της ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας.
Στην περίπτωση της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, δύο κρατών της οικονομικής «περιφέρειας» της ευρωζώνης, ο φίλτατος Ζαν-Κλοντ Τρισέ έκανε μια θεαματική... πιρουέτα και τις εξαίρεσε από τον κανόνα αυτόν, επιβάλλοντας ένα «καπελάκι». Για την Ιταλία, που υποτίθεται ότι είναι στον σκληρό πυρήνα, τι θα κάνει εάν οι οίκοι υλοποιήσουν τις απειλές τους;
Η εξέλιξη της κρίσης, κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, έχει αναδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το οικοδόμημα επί του οποίου εδράζεται το ευρώ δεν διαθέτει στέρεα θεμέλια.
Έως τώρα, η δημοσιονομική εποπτεία ήταν μια έννοια «χαλαρή» και η ενιαία δημοσιονομική διακυβέρνηση μια έννοια άγνωστη. Πλέον, αρχίζει να αμφισβητείται και η έννοια της εμπιστοσύνης.
Η πεισματική άρνηση της Γερμανίας να υιοθετήσει την οδό που της προτείνουν τόσο η Κομισιόν όσο και ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και να προχωρήσει στην έκδοση ευρωομολόγου για την παροχή μιας συνολικής απάντησης προς τις αγορές, εντείνει την κρίση και διακυβεύει ολόκληρο το εγχείρημα της ευρωζώνης.
Πρόκειται, προφανώς, για μια καταστροφική συνταγή, εκτός και αν ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός της ίδιας της Γερμανίας δεν συμπεριλαμβάνει το ευρώ…
του Ν.Γ. Δρόσου ~ euro2day.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου