Εάν κάποιος είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας και των Ελλήνων...

Εάν κάποιος είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας και των Ελλήνων, θα άφηνε τη χώρα να καταρρεύσει. Διότι μόνον μια κατάρρευση θα έστελνε το ελληνικό πολιτικό σύστημα εκεί όπου πραγματικά ανήκει: στη χωματερή.

Μια κατάρρευση θα ήταν επίσης πολλαπλώς ωφέλιμη για τους εναπομείναντες στη χώρα Έλληνες:


-Θα αντιλαμβάνονταν πια ότι τα λεφτά δεν τα γεννά το ΑΤΜ.

-Θα αντιλαμβάνονταν ότι κανείς δεν νοιάζεται αν θα έχουν να φάνε στον βαθμό που οι ίδιοι δεν νοιάζονται, και δεν εργάζονται, γι' αυτό.

-Θα λυνόταν επίσης αυτόματα το "πολύπλοκο" και "δυσεπίλυτο", κατά τους εκάστοτε κυβερνώντες και κυβερνήσιμους, πρόβλημα του μεγέθους και της ποιότητας του δημόσιου τομέα.

-Θα έπαυαν να διακινούνται οι γνωστές ανοησίες περί των μαγικών ιδιοτήτων του εθνικού νομίσματος. Διότι με δραχμή, ρούβλι η ρουπία μια οικονομία όπως η ελληνική στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιημένης οικονομίας θα πήγαινε άπατη. Ελπίζω δε, αν αυτό συμβεί, να πάνε άπατοι και οι εισηγητές όλων αυτών των ουτοπικών ανοησιών. Το νόμισμα είναι μέσο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας υπαρκτών οικονομιών - όχι ουτοπικών ούτε αναγόμενων στη σφαίρα των ευσεβών πόθων.

-Η κατάρρευση θα έλυνε επίσης όλα τα προβλήματα των χρεών. Το πιθανότερο είτε ότι θα επακολουθούσε αιματοχυσία - απ' αυτές στις οποίες έχουμε γίνει διαβόητοι στο παρελθόν για τις λαμπρές μας επιδόσεις, οι οποίες θα έβαζαν και σήμερα τα γυαλιά σε γιαλαντζί εμφύλιες συρράξεις τύπου Συρίας - κι όποιος επιβίωνε δεν θα χρωστούσε τίποτα. Αυτή η μορφή κοινωνικού αυτοματισμού, βέβαια, δεν είναι η πιο προοδευτική που υπάρχει, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασιά. Όσοι θα επιβίωναν θα τη θεωρούσαν προοδευτική, μιας και τα δικά τους συμφέροντα θα εξυπηρετούσε.

-Η κατάρρευση θα αποτελούσε και για τα χρονίζοντα, λιμνάζοντα και δυσκοίλια "εθνικά ζητήματα" τη λυδία λίθο. Όποιος ήθελε θα έπαιρνε ό,τι ήθελε απ' τον πορδόμαγκα ελληνικό λαό, ο οποίος θα θεωρούσε πιο ασφαλές να κατηγορήσει για τα δεινά του τους "μειοδότες" συμπατριώτες του παρά τους αρπακτικούς γείτονες, οι οποίοι έχουν άλλωστε κατ' επανάληψη δείξει ότι δεν αστειεύονται και ότι είναι ιδιαίτερα επιδέξιοι στο "σουλτάν μερεμέτ".

-Οποία ευτυχία λοιπόν, η κατάρρευση! Ό,τι δεν θα έχουν πετύχει μνημόνια επί μνημονίων, εξαιρέσεις επί εξαιρέσεων, ειδικά καθεστώτα επί ειδικών καθεστώτων, λόγια, λόγια, λόγια κι υποσχέσεις επί υποσχέσεων αναρίθμητων άθλιων ελληνικών κυβερνήσεων που έχει εκλέξει ο κατά τα λοιπά άμοιρος ευθυνών, ενάρετος και παραπλανηθείς ελληνικός λαός θα επιτυγχανόταν διά της απλής, της στιγμιαίας πλήρους αποτυχίας! Θα έπρεπε πια να το ευχόμαστε, όσοι δεν έχουμε τίποτε να ελπίζουμε! Να καθαρίσουμε κι ας μας καθαρίσουν!

Κύριε Scheauble (και λοιποί), εάν είστε άνθρωπος, αν πιστεύετε στον Θεό, αν λυπάστε τους αναξιοπαθούντες κι η προτεσταντική σας ηθική σας προστάζει να τους βοηθήσετε διά να λάβετε πλήρη αναγνώριση εν ουρανοίς, αφήστε μας επιτέλους να καταρρεύσουμε! Χάρη θα μας κάνετε! Ο δε ιστορικός του μέλλοντος θα σας κατατάξει μεταξύ των μεγάλων φιλελλήνων και ευεργετών. Μπορεί μάλιστα να σας απονείμει και το προσωνύμιο "ο Ελευθερωτής"...


Ιουλιανός